Modele biznesowe B2B i B2C

Współczesny język biznesu i relacji gospodarczych zapożycza coraz częściej terminy, które nie dla każdego są oczywiste. Wielu z nas swobodnie rozszyfrowuje te sformułowania. Istnieje jednak całkiem spora grupa uczestników życia gospodarczego, dla których zwroty B2B albo B2C mówią wciąż niewiele. Im właśnie dedykowany jest ten wpis, by w skrócie opisać znaczenie i podstawowe różnice wynikające ze stosowania wymienionych pojęć.

B2B – współpraca z firmą

B2B wywodzący swoje znaczenie z angielskiego Business to Business odnosi się w praktyce do relacji biznesowej, jaką tworzą przynajmniej dwa podmioty zawierające transakcję lub umowę. Ich współpraca odnosi się do indywidualnej potrzeby każdej strony, którą mogą i zamierzają spełnić łącznie, np. relacja dostawca – odbiorca. W tej przestrzeni wyróżniamy B2B usługi związane z ofertą usług oraz B2B sprzedaż dotyczące zakupu określonych dóbr. Nierzadko występujący w relacji B2B uczestnicy istnieją w kilku warstwach składających się na cykl sprzedażowy, np. producent, dystrybutor, dostawca, sprzedawca.

Model B2B określa także poziomy współpracy, a do podstawowych należą:

poziom wertykalny dotyczący transakcji firm z jednej branży,
poziom horyzontalny obejmujący transakcje handlowe z różnych branż.

Umowy B2B zawierane między firmami w żadnym stopniu nie wiążą się z ich (firm) wielkością czy miejscem prowadzenia działalności, co w praktyce pozwala kooperować MŚP z dużymi przedsiębiorstwami. Przeglądając portale z ogłoszeniami o pracę, często spotykaną informacją jest ta dotycząca formy umowy. B2B w tym wypadku oznacza nawiązanie współpracy z osobą samozatrudnioną i statystycznie jest to jedna z popularniejszych form B2B.

A B2C?

Business to Consumer kryjące się w skrócie B2C oznacza, że to nic innego jak biznes dla konsumenta. W praktyce to sprzedaż produktu lub usługi przez firmę klientowi indywidualnemu. Obszar B2C działa z zamiarem pozyskania klienta jako osoby i nawiązania z nim stałej, silnej i dobrej relacji, skutkującej zwiększeniem sprzedaży oraz zysku przedsiębiorstwa. Wśród składowych relacji B2C można wyróżnić takie etapy jak: przygotowanie oferty, zamówienie i jego potwierdzenie, transakcja i płatność.

Co różni B2B od B2C?

Klient końcowy
B2C – klientem jest osoba indywidualna, która kieruje się własną korzyścią, np. atrakcyjną promocją, sympatią do określonej marki bądź bieżącą potrzebą.
B2B – klientem jest firma, która kieruje się interesem własnej organizacji. Oznacza to często dłuższy proces decyzyjny, wynikający z analizy innych ofert bądź konieczności dochowania określonych procedur zakupowych.

Sposób płatności
B2C – klient indywidualny dokonuje płatności w momencie otrzymania towaru. Cena jest stała, nie licząc zniżek lojalnościowych lub akcji promocyjnych. Forma rozliczenia – zwykle paragon.
B2B – w tym modelu płatność jest procesem bardziej złożonym. Cenę i termin płatności ustala się obustronnie podczas negocjacji między kontrahentami. Forma rozliczenia – faktura.

Leksyka w biznesie ma znaczenie

Na pozór nieznane i obce terminy są, jak się okazuje, obecne i to od całkiem dawna w rzeczywistości gospodarczej, w jakiej żyjemy. Ich forma fonetyczna i nazewnicza przybiera jednak nowy kształt. Czy to kolejny efekt globalizacji? B2B i B2C zostają z nami na stałe i chyba wespół z ich opisem, jaki spróbowaliśmy rozwinąć, należy to zaakceptować. Na przekór wszystkim tradycjonalistom czy też „patriotom językowym” B2B i B2C we współcześnie używanej terminologii ułatwiają kojarzenie procesów zachodzących w gospodarce. Slang nie tylko młodzieżowy ma swoje dobre strony. Jak się okazuje nie tylko w warstwie poznawczej, ale także tej funkcjonalnej, która pozwala zaoszczędzić czas i precyzyjnie umiejscowić uczestników życia gospodarczej w miejscach, do których zmierzają.